Wikipedia over de emerging church-beweging:
De 'emerging church movement' is een christelijke beweging die eind 20e eeuw
is opgekomen en waarbinnen ernaar gestreefd wordt het Koninkrijk van God gestalte
te geven binnen de plaatselijke tijd en cultuur. De term is een overkoepelend begrip
voor een grote diversiteit aan nieuwe - dikwijls experimentele - vormen van missionair
kerk-zijn in een postmoderne cultuur. (…) Om de beweging te typeren wordt meestal
de term 'emerging church' (opkomende kerk) gebruikt, (…), maar ook 'emergent church'
(zich vrijmakende kerk).
Tot nu toe stelde ik stromingen aan de orde die op de een
of andere manier iets aan de Schrift toevoegen. Ze pretenderen rechtstreekse informatie
van God te hebben ontvangen die mogelijk afwijkt van wat in de Bijbel staat. Toch
spreken ze wat de nieuwe openbaringen betreft ook van Gods woord. In plaats het
absolute gezag van de Bijbel als vaststaand te beschouwen stellen ze de nieuwe 'openbaringen'
boven Gods Woord. Gods 'oude Woord' wordt overruled door Gods 'nieuwe Woord'. Alsof
God Zich heeft bedacht, of nog erger, alsof God inziet dat de 'oude informatie'
niet klopt.
In een iets andere vorm, maar naar zijn wezen gelijk in
pretentie, is het Pauselijk spreken 'ex cathedra'. Verschil met de New Apostelic
Reformation, Kingdom Now en vele andere charismatische stromingen is dat men er
in de katholieke kerk zeer terughoudend mee om gaat. Toch blijft het een ongehoorde
aanmatiging het eigen spreken hetzelfde gezag toe te dichten als de Schrift. Dit
zegt Wikipedia over het rooms katholieke 'ex cathedra'.
Ex cathedra is afkomstig van het Latijn en betekent letterlijk: 'vanuit de zetel'
(gesproken vanuit de pauselijke zetel). (…)
Als een paus iets 'ex cathedra' afkondigt, dan heet hij onfeilbaar te zijn.
Sinds het Eerste Vaticaans Concilie in 1870 het dogma van de onfeilbaarheid heeft
afgekondigd, heeft slechts eenmaal een paus ex cathedra gesproken, namelijk Paus
Pius XII, die in 1950 het dogma van de tenhemelopneming van Maria afkondigde.
Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) bevestigde de onfeilbaarheid van de
Paus met de uitspraak: 'Deze onfeilbaarheid bezit de paus, het hoofd van het college
van bisschoppen, krachtens zijn ambt, wanneer hij als opperste herder en leraar
van alle gelovigen, die zijn broeders versterkt in het geloof een leer omtrent geloof
of zeden door een definitieve akt proclameert' (Tweede Vaticaans Concilie, Lumen
Gentium, Hoofdstuk 3, Artikel 8, alinea 25). (…)
Een aantal theologen (…) wees er op dat de idee van een onfeilbaarheid onlogisch
en onhoudbaar is omdat opeenvolgende Pausen elkaar hebben tegengesproken.
De emergent
church-beweging (Opkomende Kerk)
Het grote verschil tussen bovenstaande enormiteiten en
de emergent
church-beweging zit hem in de
te brengen boodschap. De emergent church-beweging verandert de boodschap van de verkondiging.
Nu kun je stellen dat eerder genoemde stromingen dat ook doen, maar er is een verschil.
De emergent
church-beweging stelt doodleuk
dat de evangelieboodschap niet meer van deze tijd is. De kerken lopen leeg, en dat
vraagt om een nieuwe benadering. Een (ver)nieuw(d)e kerk is nodig. Deze nieuwe kerk
zal vanuit de oude kerk opkomen (emerge). Men is op dit 'idee' gekomen dankzij ontwikkelingen
in de filosofische wereld. (Filosofie is op wetenschappelijke wijze nadenken over
de wereld, het leven etc.)
Modernisme
De middeleeuwse
mens was een gelovig mens. Gelovige in de breedste zin des woords. Gelovig en bijgelovig
zou je kunnen zeggen. Zo rond het begin van zeventiende eeuw is dit gaan veranderen.
Leefde de mens tot dan toe in volstrekte afhankelijkheid van God of afgod, nu kantelt
het beeld en ziet de mens zich als onafhankelijk, zelfstandig, zelfredzaam. Niet
langer is de onzienlijke wereld van God, engelen en demonen uitgangspunt, maar de
mens zelf. Hij neemt niets meer voetstoots aan (op goed geloof(!)) maar gaat zelf
uitdokteren hoe de wereld en het bestaan in elkaar zitten. De mens gaat zelf bepalen
wat waar is en wat niet. Is iets strijdig met wat we waarnemen, dan wordt het voor
onbestaanbaar gehouden. Voor het geloof betekent dit dat alleen wat 'wetenschappelijk
is' wordt behouden. Al het bovennatuurlijke wordt verworpen. Er ontstaat zo een
gesloten wereldbeeld. Alleen wat logisch is, wat kan worden gemeten, kan worden
bewezen, blijft over. Deze opvatting plaatst de mensheid in een gesloten doos, zonder
ramen en deuren. Buiten de doos is niets en grijnst de zinloosheid ons aan.
Postmodernisme
Postmodernisme
betekent simpelweg 'wat na het modernisme komt'. Wat ten tijde van het modernisme
als van het hoogste belang werd beschouwd - de denkende mens met al diens meten
en weten - is achterhaald. Van alles wat de mens nu waarneemt wordt de betekenis
bepaald door de eigen opvatting. De wetenschapper met een evolutionistisch bril
op ziet in aardlagen het bewijs van een al miljoenen jaren gaande geleidelijke ontwikkeling.
De wetenschapper met een creationistische bril ziet daarentegen in diezelfde aardlagen
het bewijs voor de Bijbelse zondvloed. Je neemt niet meer 'onbevooroordeeld' waar.
De betekenis die je geeft aan hetgeen je waarneemt bepaalt de conclusie. Gezaghebbende
uitspraken van gezaghebbende geleerden hebben geen bestaansrecht meer.
Peter de Haan, eindredacteur van Het Zoeklicht verwoordt
het als volgt.
'Dat is jouw mening, dat mag je vinden. Ik heb de mijne en dat is mijn waarheid'.
Deze manier van redeneren typeert de postmoderne mens, die geen absolute waarheid
meer accepteert. Een houding die ook in kerken te vinden is.'
Gevolgen voor
de leer van de (emergente) kerk
1. Gezonde Bijbelse leer is gevaarlijk
en zorgt voor scheuringen, de persoonlijke geloofservaring is belangrijker dan de
juiste leer.
2. Bijbelse profetie wordt niet langer
onderwezen en wordt als tijdverlies beschouwd.
3. Israël wordt minder belangrijk en heeft
nauwelijks nog Bijbelse betekenis.
4. Eventueel worden de beloften voor Israël
op de Kerk toegepast (vervangingstheologie).
5. Bijbelstudie wordt vervangen door studie
van boeken van gerespecteerde leiders.
6. De gezondheid van de kerk wordt afgemeten
aan het aantal bezoekers.
7. De waarheid van Gods Woord wordt minder
belangrijk.
8. Gods Woord, in het bijzonder begrippen
als hel, zonden, berouw en bekering, raken steeds meer op de achtergrond; we willen
immers de ongelovige niet 'wegjagen'.
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Gevolgen voor
de belijdenis van de (emergente) kerk
1.
Voor vele vooraanstaande leiders bezit de Schrift niet
langer het hoogste gezag.
2.
Het Evangelie van Jezus Christus wordt vervangen door humanistische
methoden die voor kerkgroei en een sociaal evangelie moeten zorgen.
3.
Er wordt meer en meer nadruk gelegd op 'wat zit er in voor
mij' in het 'hier en nu', en er wordt veel minder zorg besteed aan de waarschuwingen
in de Schrift over de aanstaande wederkomst van Jezus Christus en een voor de deur
staand oordeel over planeet aarde.
4.
Meer en meer christelijke leiders zoeken een koninkrijk
van God dat hier en nu op aarde moet opgericht worden door menselijke inspanningen
en ontkennen dat Jezus Christus zal regeren in een letterlijk duizendjarige periode
die zal komen.
5.
Er worden vele bruggen gelegd die leiden in de richting
van eenheid met de Rooms-katholieke kerk.
6.
Er wordt een Christendom gepromoot dat is gebaseerd op
persoonlijke geloofservaringen (met God) om de postmoderne generatie aan te trekken
en te bereiken, de 'Emerging Church' genaamd.
7.
Ons wordt gezegd dat het Christendom heruitgevonden moet
worden om het betekenis te geven voor de huidige generatie.
8.
Het Christendom wordt aangeprezen met simpele en aantrekkelijke
info zonder veel details opdat iedereen het kan begrijpen. Gods Woord raakt intussen
steeds meer op de achtergrond. Beelden en ervaringen worden gepromoot als dé manier
om God te ervaren.
9.
Om het Christendom te heruitvinden wordt ons gezegd dat
wij naar het verleden moeten kijken. Welke ervaringen waren succesvol om mensen
aan te trekken voor het Christendom? Deze ervaringen omvatten iconen, kaarsen, wierook,
liturgie en sacramenten.
10. Veel kerkleiders
zijn van mening dat de Reformatie té ver is gegaan. Zij onderzoeken de theorie
van de 'kerkvaders' dat Jezus werkelijk aanwezig wordt in de communiehostie. Zij
onderzoeken of het Avondmaal misschien toch meer is dan alleen een symbolische gedachtenismaaltijd.
11. Men loopt steeds
meer warm voor oecumenische eenheid als zijnde onmisbaar voor de wereldvrede. Men
beweert dat er vele wegen zijn tot God en dat Jezus Christus niet de enige weg is.
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Gevolgen voor
de beleving van het geloof in de (emergente) kerk
1.
Contemplatief gebed, repetitief gebed, ademgebed, het Jezus
gebed
2.
Lectio divina
3.
Een labyrint lopen
4.
Gebruik van gewaden, duistere ruimten, kaarsjes
5.
Bidden bij iconen
6.
Een christelijke vorm van yoga
7.
Allerlei vormen van meditatie
8.
Visualisatie, geleide verbeelding
9.
Dans, als methode om het goddelijke te bereiken en te ervaren
10. Rituelen, als
weg tot Godservaring
11. Worship (repetitief
zingen, zweven, passief overgeven)
12. Muziek (b.v.
gregoriaanse zang)
13. Stil worden,
de stilte beoefenen, in de stilte gaan, in stilheid wacht op boodschappen van God,
momenten van stilte in samenkomsten
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Terug naar de Rooms Katholieke Kerk
Veel van
wat hierboven als kenmerkend voor de emergent
church-beweging werd genoemd zal de lezer die enigszins bekend is met de leer
en de praktijk van de Rooms Katholieke Kerk bekend voorkomen. Er lijkt namelijk
nog een verborgen agenda achter dit alles te bestaan: terug naar de Rooms Katholieke
Kerk.
Onderschat
dit niet. Veel, ook eens evangelische kerken, staan nu open voor oecumenische eenheid
met Rome. De tijd dat evangelische christenen aanvoelden wat Rooms-katholicisme
tot Rooms-katholicisme maakt lijkt achter ons te liggen. De emergent church-beweging werkt aan het ideaal
dat er eenheid moet komen. Niet alleen tussen protestantse en evangelische kerken,
maar uiteindelijk een eenheid van alle kerken. Bijbelse bezwaren worden daarbij
genegeerd.
Dit streven
wordt niet alleen binnen de emergent church-beweging
aangemoedigd, ook binnen de Rooms Katholieke Kerk leeft deze ontwikkeling sterk.
Opvallend detail daarbij is de betekenis die men aan het begrip 'evangelisatie'
geeft. Gangbaar is de betekenis 'het christelijke geloof verbreiden onder ongelovigen'.
De Rooms Katholieke Kerk verstaat onder evangelisatie echter 'bekeren tot de Rooms-katholieke
kerk en de Rooms-katholieke Jezus'.
En wij?
De emergent church-beweging presenteert zich
niet als nieuw kerkgenootschap, of als een nieuw te stichten kerk. Nee, de omwenteling
vindt plaats binnen de bestaande kerken. Die zullen geleidelijk aan getransformeerd
worden. Kijk om u heen. Het gebeurt! Ziet u een of meer bovenstaande kenmerken in
uw kerk? Wees niet naïef. Ook uw kerk komt aan de beurt. Op weg naar de ene grote
allesomvattende wereldkerk! De gehele christenheid koerst af op een verwelkoming
van de antichrist. Waakt!
2
predik het woord, wees paraat, gelegen en ongelegen; weerleg, bestraf, vermaan in
alle lankmoedigheid en lering.
3
Want er zal een tijd zijn dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar naar
hun eigen begeerten voor zichzelf leraars zullen verzamelen, om zich het gehoor
te laten strelen;
4
en zij zullen het oor van de waarheid afkeren en zich tot de fabels wenden. (Telos)(2
Timotheüs 4:2-4)